اموزش + Network از ترجمه فارسی کتاب - Network Guide to Networks, 5th درس سوم

درس 3

 

Transmission Basics and Networking Media

مانند بزرگراه ها و خیابان ها که برای سفر با خودروها تعبیر شده اند ، در شبکه ها نیز برای انتقال اطلاعات از اساس و پایه فیزیکی استفاده شده است medid های فیزیکی مسیری از جریان های مغناتیسی را در شبکه ایجاد می کنند . اولین شبکه ها با کابل های زخیم کواکسیال کار می کردند . " سیسکو به پارسی " از انجایی که دنیا در حال تغییر و تحول است و خواستار سرعت بیشتر و تطبیق پذیری و قابلیت اطمینان را خواستار شده است این مدیا ها یا رسانه ها نیز به سرعت تغییر کردند . مشکلات شبکه اغلب در لایه فیزیکی رخ می دهد ، بنابراین درک ویژگی های رسانه ها یا مدیاها برای طراحی های مختلف و عیب یابی مهم است ، شما همچنین باید بدانید که چگونه رسانه ها کار می کنند و نحوه مشکل یابی انها را یاد بگیرید .

 

Transmission Basics

در شبکه ها دیتا برای انتقال از طول کابل ها عبور و به محیط شبکه انتقال پیدا می کند . انتقال دیتا امروزه نسبت به گذشته از انواع متنوع و پیچیده تری برخوردار است که در زیر به انها اشاره می کنیم :

 

سیگنال های دیجیتال و انالوگ

یکی از مهمترین شاخص های انتقال دیتا را می توان در نوع سیگنال ها دسته بندی کرد ، ما می توانیم دیتا را به یکی از روش های دیجیتالی یا انالوگی منتقل کنیم . کامپیوتر ها سیگنال های الکتریکی را می گیرند و انها را به دیجیتالی تبدیل می کنند ، این جریان در رابطه با میزان ولت و قدرت سیگنال های الکتریکی در مسیر تعیین شده است . جریان الکتریکی را هم در طول مسیر ولتاژ می نامند ، در کابل های فیبر نوری این جریان با نور حرکت می کند . امواج موج رادیویی نیز درهوا به صورت الکترومغناطیسی هستند . سیگنال های انالوگ نیز با ولتاژ تولید می شوند ، اما با اهنگ ولتاژی متفاوت و بصورت مداوم در یک خط موجی در طول زمان حرکت می کنند که می توانید در شکل 1-3 ان را ببینید ، این سیگنال ها مانند دیگر سیگنال ها در 4 دسته مشخص می شوند :

 

دامنه ، فرکانس ، طول موج و فاز . دامنه موج اندازه گیری شده از قدرت سیگنال در واحد زمان است ، موج دامنه و ارتفاع در طول زمان برای سیگنال هست ، در شکل 1-3 می توانید طول موجی با 5 ولت و 25 ثانیه در طول زمان و دامنه 0 را مشاهده کنید :

 

فرکانس تعداد دفعاتی است که چرخه های دامنه یک موج از نقطه ای شروع و در بالاترین دامنه قطع می شوند ، و دوباره به دامنه اول در طول زمان حرکت را اغاز می کنند . فرکانس در سیکل بر ثانیه را هرتز می گویند ، این نام از فیزیکدان المانی هاینریش هرتز گرفته شده است ، برای مثال در شکل 1-3 سیکل موج به بالاترین دامنه و سپس به نقطه شروع بر می گردد و هر یکبار 1 ثانیه است . بنابراین فرکانس این موج در 1 ثانیه چرخش می کند و یا دارای 1 هرتز هست که فرکانس خیلی پایینی است ، فرکانس برای سیستم های انتقال صوت در تلفن بین 300 تا 3300 هرتز است ، انسان می تواند فرکانس های بین 20 تا 20000 هزار را بشنود . ایستگاه رادیویی FM ممکن است فرکانس 850000 هرتز ( یا 850 کیلوهرتز ) تا 108000000 هرتز ( یا 108 کیلوهرتز را داشته باشد . فاصله بین هر سیکل از موج بین موج بعدی را پیک یا طول موج می نامند . این طول موج را می توان بر حسب متر یا فیت حساب کرد . طول موج رابطه معکوسی با فرکانس دارد هر چه موج کوتاهتر باشد فرکانس بالاتر است . ، برای مثال فرکانس 2 مگا هرتزی طول موج 150 متری و طول موج 300 متری دارای فرکانس 1 مگاهرتزی است .

 

معنی فاز به پیشرفت یک موج در رابطه با طول زمان و در یک نقطه ثابت دارد ، فرض کنید دو موج جداگانه دامنه و فرکانس یکسانی دارند ، اگر یک موج شروع شود و به پایینترین دامنه خود برسد در همان زمان موج دوم شروع می شود و در بالاترین دامنه خود قرار می گیرد ، در شکل 2-3 امواج دامنه و فرکانس در فاز یکسان 90 درجه از هم جدا شده اند . چنانچه میبینید موج ابی رنگ در هر 90 درجه به اوج خود رسیده و به پایین حرکت می کند و موج قرمز رنگ در 180 درجه به اوج خود می رسد و این چرخه تا پایان سیگنال ادامه دارد .

 

یکی از مزایای سیگنال های دیجیتال به سیگنال های انالوگ این است که انها دارای اعطاف پذیری و تغییر بیشتری هستند ، انها می توانند سیگنال هایی با پیچیدگی زیاد با انرژی کمتری را انتقال دهند . یکی از عیب هایی که سیگنال های انالوگ دارند ایجاد نویز و مبهم شدن ان ها است ، مثلا شما در یک روز طوفانی رادیو AM را گوش دهید متوجه سروصدا و خش خش های زیاد ان می شوید

 

در شکل 3-3 یک سیگنال دیجیتال متشکل از پالس و ولتاژ دقیق را نشان می دهد ، صفر ولتاژ مثبت ، و 1 نشان دهنده پالس ولتاژ است ، از این 1 و 0 برای نشان دهنده سیستم باینری استفاده می شود . هر پالس در سیگنال دیجیتالی را بیت می نامند .

 

یک بیت تنها می تواند 1 یا صفر باشد . هر 8 بیت را یک بایت می گویند . به عبارت دیگر هر بایت حمل کننده یک قطعه از اطلاعات است . به عنوان مثال 01111001 یعنی 121 بر روی یک شبکه دیجیتال است . کامپیوتر ها قادر به خواندن انها هستند و برنامه ها و مسیریابی ها را بر اساس انها ترجمه می کنند . ما گفتیم 8 بیت داریم انها را به توان 2 می رسانیم تا به عدد دسیمالی دست بیابیم ، برای مثال 11111111 می شود :

1 × 27 + 1 × 26 +1 × 25 + 1 × 24 + 1 × 23 + 1 × 22 + 1 × 21 + 1 × 20

می شود 255

یا

باز همان 255 می شود 128 + 64 + 32 + 16 + 8 + 4 + 2 + 1

 

شکل 3- 4

 

 

شما می توانید گوگل نیز این تبدیل را انجام دهید و در ابتدا عدد باینری عبارت 0b را تایپ کرد مثلاً 0b10000011 = 131

 

سیگنال های دیجیتال به دلیل اینکه فقط دو مقدار 1 و 0 را دارند خیلی مطمئن تر عمل می کنند میزان نویز در انها خیلی کمتر است .

Overhead : مفهوم ان که شبکه کاران حرفه ای از ان به عنوان Nondata یاد می کنند ، این است که مسیریابی و انتقال سیگنال ها دچار نباید بشود ، برای مثال در لایه دیتا لینک هدر و تریلر ، که اطلاعات را به لایه نتورک می برند و در لایه ترنسپورت جریان کنترلی به ان دیتا اضافه می شود و به شبکه دیگری منتقل می شود اصطلاحا overhead می گویند .

مدولاسیون دیتا (تبدیل داده ها)

 

دیتا ها به طور انحصاری در حیطه سیگنال های دیجیتالی هستند ، اما ممکن است در بعضی از شرایط لازم باشد که تبدیلی در سیگنال دیجیتال با سیگنال های انالوگ لازم باشد تا صورت بگیرد ، برای مثال شما وقتی با خطوط مخابراتی مسی می خواهید سرویسی را از یک ISP بگیرید این سیگنال باید در مقطعی به انالوگ تبدیل شود و وقتی به کامپیوتر شما می رسد به دیجیتال دوباره در بیاید . یک مودم مترجمی برای سیگنال هاست ما انها را یک مدولاتور / دمدولاتور می نامیم ، انها تعدیل کننده سیگنال دیجیتال به انالوگ هستند ، انها سیگنال های انالوگ را می گیرند و سپس سیگنال دیجیتال را تحویل می دهند و بلعکس . تبدیل داده ها به این صورت است که دو موج دیجیتالی و انالوگی در مقطعی که به ان اطلاعات یا موج اطلاعات می گویند با هم ترکیب شده سپس در هر جا که سیگنال لازم باشد دیجیتالی یا انالوگ باشد از هم تفکیک داده می شود و با یک طول و موج خاص به خود به صورتی یکتا حرکت می کنند . برای مثال می توان به سیستم های رادیویی FM و AM اشاره کرد که هر دو طول و موج متفاوتی را دارند اما به صورت ترکیبی در هوا پخش می شوند و دستگاه های گیرنده انها را از هم تفکیک می کنند در بخش های DSL در کتاب بیشتر به ان خواهیم پرداخت

 

Simplex , Half-Duplex , Duplex

 

Simplex:انتقال دیتا ها چه انالوگ یا دیجیتال دارای انواعی است تا جهت حرکت سیگنال ها مشخص شود ، اگر در یک جهت حرکت کنند ما ان را انتقال سیمپلکس می گوییم مانند فریاد های مربی فوتبال با بازیکنان تیم از یک بلند گو ! سیمپلکس را گاهی ارتباط یک طرفه یا یک سویه می گویند .

half-duplex : سیگنال حالا به صورت دو مسیر انتقال پیدا می کند ، مانند سیستم های بی سیم پلیس ، با فشار یک دکمه صحبت می کنند و سپس از سوی دیگر صبر می کنند و گوش می کنند .

 

Full-duplex : وقتی سیگنال ها به طور همزمان در دو مسیر یا دو رشته حرکت می کنند را می گویند. مثلا تماس های تلفنی با دوستتان یکی از این نمونه ها است . به طور دیگر شما همزمان هم می توانید گوش دهید و هم صحبت کنید . شکل زیر نمایی از تفاوت بین این سه را نشان می دهد :

 

 

Multiplexing

یک شکلی از انتقال هست که اجازه می دهد تا سیگنال های چند گانه بتوانند "سیسکو به پارسی " همزمان از بیش از یک مدیا یا رسانه استفاده کرده و در طول مسیر سفر کنند . برای حمل سیگنال های متعدد ، کانال متوسطی به صورت منطقی به کانال های متعدد کوچکتر تقسیم می شود ، که این عمل بستگی به مدیاها دارد. می توان کانال های بسیاری را با هم ترکیب کرد و یک مولتی پلکسر یا MUX را ایجاد کرد . و در پایان کانال یک دی مالتی پلکسر DEMUX را قرار می دهند که جداکننده سیگنال و بازسازی کننده به شکل اصلی آن هست . بنابراین می توان در مدت زمان کمتری مقدار زیادی از داده ها را در یک پهنای باند انتقال داد .

 

TDM :مخفف Time division multiplexing هست ، که کانالی را به چندین کانال با فواصل زمانی خاص تقسیم می کند ، اگر مثلا ما برای انتقال داده ها روی یک سیم ان را به پنج قسمت تبدیل کنیم در هر قسمت بسته به زمان خاصی داد ه ها عبور می کنند در صورتی که در هر قسمت مشکلی پیش بیاید از انتقال داده ها جلوگیری می شود . شکل 7-3 نمایی از یک TDM است :

 

 

 

Statistical multiplexing : شبیه به مدل بالا است ، اما به جای تخصیص دادن زمان به هر بخش ، با توجه به الویت های مدیا ها انتقال را انجام می دهد . این روش کارامد تر از TDM هست چرا که در هر قسمتی ایرادی پیش بیاید دوباره کار انتقال را انجام می دهد . شکل 8-3 :

 

 

 

FDM : مخفف frequency division multiplexing است تخصیص دیتا را برای فرکانس های یکتایی اعمال می کند ، سیگنال های تبدیل شده با حامل های مختلف فرکانس ، بعد از multiplex ( سهم بندی ) همزمان از طول یک کانال عبور می کنند . در اوایل قرن 20 شرکت های تلفنی از ان برای ارسال چندین " سیسکو به پارسی " سیگنال از یک سیم تلفن استفاده می کردند ، 24 سیگنال را می توان با ان روی یک خط سهم بندی کرد و سپس قبل از رسیدن به منازل انها را جدا جدا فرستاد . FDM سیگنال ها ی بالاتر از 3400 هرتز را ارسال می کند ، از انجایی که این سیگنال را شما نمی توانید بشنوید موقع صحبت کردن با تلفن متوجه ان هم نخواهید شد ، شکل 9-3 :

 

Ahmadtavassolifdm.jpg

نوع های مختلفی را از FDM داریم که در فصل های بعدی انها را شرح می دهیم

WDM : مخفف wavelength division multiplexing ، فناوری استفاده شده در کابل های فیبر نوری است . که کابل را قادر می سازد تا از یک اتصال فیبر نوری بتوان سیگنال های متعددی به طور همزمان عبور داد . تنها با یک WDM می توان بیش از 20 میلیون مکالمه تلفنی را در یک زمان انتقال داد ، در ابتدا WDM باریکه ای از نور را به 40 موج مختلف تقسیم می کند و هر موج که در یک رنگ مختلف هستند می توانند حامل موجی با انتقال 10 گیگابیت در ثانیه شوند . سپس پرتوها را یک دی مالتی پلکسر مانند یک منشور که نور سفید را تقسیم به چندین رنگ می کند انها را جدا می سازد ، شکل 10-3 :

 

 

نوع پیشرفته ان هم به نام DWDM مخفف dense wavelength division multiplexing است ، یک فیبر نور را از یک کابل فیبری بین 80 تا 160 کانال تقسیم می کند ، با این فضا می توان مقادیر زیادی طول موج را بوجود اورد . از این ویژگی در مسیر های زیاد و در شبکه های WAN استفاده می شود نظیر سرویس دهنده های اختصاصی متصل به یک ISP .

 

روابط بین نود ها

 

در این بخش می خواهیم معروفترین مدل های ارتباطی بین فرستنده و گیرنده را بازگو کنیم . وقتی یک ارتباط تنها دارای یک فرستنده و یک گیرنده باشد به ان ارتباط point-to-point می گویند ، مثلا وقتی از یک ساختمان در شهر تهران با شبکه WAN به یک ساختمان اداری در شیراز متصل می شویم ( مثال را مترجم زده است ) ، گاهی اوقات ما از فرستنده به چندین گیرنده ارسال داریم به ان point-to-multipoint می گویند ، Point-to-multipoint از دو نوع تشکیل می شود :

 

Broadcast : مانند شبکه های تلویزیون که یک ایستگاه سیگنال را در سراسر یک محدوده مثلا شهر دالاس ارسال می کند

Nonbroadcast : در این نوع ما از یک فرستنده به گیرنده ای خاص انتقال را انجام می دهیم ، مثلا مدیر یک شبکه تعریف می کند که تنها چند کارمند دسترسی به فایل های ویدوئی داشته باشند .

 

Throughput and Bandwidth  (خروجی و پهنای باند(

 

انتقال دیتا یکی از بحث های تجزیه و تحلیل حرفه ای در عملیات شبکه هست ، اینکه در هنگام خروجی های اطلاعات در شبکه چه میزان باید باشد ، و اینکه در طول چه زمان معینی این عملیات صورت بگیرد . این خروجی را به صورت میزان بیت منتقل شده به ثانیه محاسبه می کنند ، شکل زیر نمایی از تفاوت های ارسال point-to-point با broadcast را نشان می دهد :

 

 

جدول زیر انواع پیشوند ها برای نرخ دیتا در شبکه را شنان می دهد :

 

 

Baseband and Broadband  (باند و پهنای باند (

 

Baseband : در این مدل سیگنال های دیجیتالی به صورت مستقیم ارسال می شوند و پالس ها به صورت جریان DC به سیم منتقل می شوند . این جریان مستقیم نیاز به استفاده از ظرفیت منحصر به فرد سیم دارد و به عبارت دیگر کل پهنای باند ما تنها در یک مسیر سیم قابل عبور دادن هست . در اینجا ما به مدلی به نام halfduplexing برخورد می کنیم یعنی یک کامپیوتر تنها می تواند با یک سیم ارسال یا دریافت انجام دهد . در شبکه اترنت ما می توانیم از چندین سیم و دستگاه استفاده کنیم اما به طور همزمان تنها یک سیستم قادر به ارسال خواهد بود ، برای مثال شما یک درخواست را برای یک سرور می فرستید ، کارت شبکه شما منتظر می ماند تا پاسخ را از سرور دریافت کند ، در این حال اگر سیستم های دیگری هم داشته باشید انها باید منتظر شوند تا درخواست شما به پایان برسد .

 

Broadband : سیگنال ها به صورت تبدیل شده RF با امواج رادیویی انالوگ در یک محدوده فرکانسی حرکت می کنند . بر خلاف مدل بالا که گفته شد این مدل به صورت سیگنال های دیجیتالی کار نمی کند . این کار را با مثالی شرح می دهیم ، سیگنال هایی که به تلویزیون شما منتقل می شود از یک مسیر هست ، اما شما می توانید مثلا 25 کانال را که سیگنال های متفاوتی دارند را مشاهده کنید . یعنی با یک کابل که به انتن تلویزیون شما متصل هست می توان از یک مسیر چندین سیگنال مختلف را عبور داد . مثال بالا تنها برای تعریف پهنای باند بود ، ما در شبکه ها می توانیم از پهنای باند استفاده های مختلفی بکنیم و حتی به صورت دیجیتالی دیتا را انتقال بدهیم .

معایب انتقال

هر دو سیگنال انالوگ و دیجیتال در طول زمان دچار کاستی می شوند ، یکی از شایع ترین معایب سیگنال ها نویز " Noise " می باشد .

 

Noise : همانطور که قبلا گفته شد نویز می تواند تاثیر نامطلوبی بر روی سیگنال های در حال حرکت بگذارد ، یک منبع نویز به صورت EMI ( تداخل مغناطیسی ) می تواند باشد ، یا امواجی است که از کابل های حامل برق بیرون می زند . یک نوع از EMI هست به نام RFI یا تداخل فرکانس رادیویی یا الکترومغناطیسی که ناشی از تداخل امواج رادیویی است . سیگنال های سنگین برادکستی بر روی برج های رادیویی و یا TV می توانند تولید کننده RFI باشند . همانطور که گفتیم تاثیر نویز روی سیگنال های دیجیتالی به دلیل فرکانس با دامنه پایین کمتر تاثیر می گذارد .

 

نوع دیگری از نویز هست که بر اثر اتصال سیم ها رخ می دهد ما اصطلاحا می گوییم کابل ها دچار cross talk شده اند . کابل هایی هستند به نام NEXT که در نزدیکی و همجواری یکدیگر در یک لایه قرار گرفته اند . چنانچه عایق انها از بین برود دچار اتصالی و نویز می شوند . این نوع کابل ها اکثرا برای تلفن استفاده می شوند و هنگامی که نویز رخ دهد صدای خش خش زیادی در گوشی تلفن شنیده می شود . علاوه بر موارد بالا ، نباید از عوامل محیط زیستی نیز غافل شد ، مثلا گرما خود عامل ایجاد نویز هست ، در هر سیگنالی همیشه مقداری نویز هست ، اما مهندسان سعی کرده اند تا عوامل نویز را به حداقل برسانند انها با بالا بردن قدرت سیگنال توانسته اند نویز را به حداقل برسانند . توجه داشته باشید که نویز از پرامتر های دسیبل dB است . 

آموزش نتورک پلاس - ترجمه کتاب نتورک پلاس به فارسی - درس دوم

درس دوم

استانداردهای شبکه و مدل OSI

 

استاندارد توافق نامه ای است شامل مشخصات فنی و سایر معیارهای دقیق که شرح می دهد یک محصول و خدمت خاص چه ویژگی هایی را باید داشته باشد . استاندارد سبب می شود تا صنایع مختلف با استفاده از معیارهای تعریف شده در آن ، در تولید محصولات ، فرایند ها ، خدمات با اطمینان بیشتری عمل کنند . استاندارد در شبکه ها باعث می شود شما سخت افزار ها و نرم افزار هایی را تهیه کنید که با همدیگر بخوبی کار کنند و شما را با مشکل مواجه نسازند .

حالا شما را با گروهی از استاندارد ها اشنا می سازیم :

ANSI  :

مخفف American National Standards Institute سازمانی است متشکل از هزار نماینده در زمینه صنعت که تعیین کننده استاندارد های الکترونیک و زمینه های دیگر مانند مواد شیمیایی و مهندسی هسته ای ، بهداشت و ایمنی و ساخت و ساز را شامل می شود . ANSI نشان استاندارد ایالات متحده در حیطه استاندارد بین المللی است . این سازمان اجبار نمی کند که تولید کنندگان از ان تبعیت کنند ، و رعایت استاندارد ها را به صورت داوطلبانه قرار داده است . این استاندارد از تولید کنندگان می خواهد تا برای اطمینان خاطر مشتریان از تولیدات یکپارچه و منطبق استفاده کنند . تجهیزات جدید الکترونیکی در ازمایشات سازمان ANSI می توانند شایسته تر و شناخته تر شوند . شما می توانید اسناد استاندارد ANSI را در وب سایت www.ansi.com بیابید و یا به دانشگاه ها یا کتابخانه های عمومی مراجعه کنید .

 

EIA and TIA :

این دو استاندارد با هم ارتباط دارند ، EIA مخفف Electronic Industries Alliance است ، این سازمان تجاری و در زمینه تولیدات لوازم الکترونیکی که نمایندگان ان در ایالات متحده هستند فعالیت می کند . EIA این سازمان نه تنها مجموعه ای از استاندارد ها است ، بلکه کمک می کند تا ANSI بتواند به نگارش استاندارد های مطلوب تری در زمینه کامپیوتر و الکترونیک درست یابد . در سال 1988 یکی از گروه های EIA با سابقه بالا در ایالات متحده با هم ادغام و انجمن تولیدکنندگان USTSA را ایجاد که بعد ها TIA مخفف Telecommunications Industry Association نامیده شد . TIA تمرکز بر استاندارد های فناوری اطلاعات ، بی سیم ، ماهواره ای ، فیبر نوری و تجهیزات تلفنی دارد . هر دو TIA و EIA در سطح جهان برگزارکننده انجمن ها و سمینار ها و نمایشگاه ها هستند . یکی از استاندارد های مشترک بین EIA/TIA چگونگی کابل شبکه در ساختمان ها است ، که 568-B سری است . شما می توانید برای اطلاعات بیشتر درباره TIA به وب سایت آن www.tiaonline.org و برای EIA به سایت www.eia.com مراجعه کنید .

 

IEEE  :

مخفف Institute of Electrical and Electronics Engineers است انرا I-Triple-E می خوانند ! جامعه بین المللی متشکل از مهندسان و متخصصان است . و با هدف ترویج و توسعه و اموزش در زمینه مهندسی برق و الکترونیک و علوم کامپیوتر ایجاد شد . این استاندارد در زمینه استاندارد های شبکه و کامپیوتر بسیار محبوب است . برای اطلاعات بیشتر می توانید به وب سایت ان www.ieee.org مراجعه کنید .

 

ISO :

مخفف International Organization for Standardization سازمان بین المللی استاندارد است ، که مقر ان در ژنو سوییس هست . مجموعه ای از سازمان های استاندارد که در 157 کشور نمایندگی دارد . هدف این سازمان دست یابی به یک استاندارد مشترک جهانی و تجارت ازاد است . گاهی ان را با IOS اشتباه می گیرند ! محدوده فعالیت ISO تنها به فناوری اطلاعات و شبکه محدود نمی شود بلکه در زمینه های مختلف از جمله منسوجات ، بسته بندی و توزیع کالا ، تولید انرژی ، کشتی سازی ، بانک ها ، و خدمات مالی ، کارت های بانکی ، موافقت نامه های جهانی و ... . وب سایت ان www.iso.org است

 

ITU  :

مخفف International Telecommunication Union یکی از اتحادیه های تخصصی در ایالات متحده است که ارتباطات راه دور بین المللی ، از قبیل فرکانس رادیو تلویزیون ، ماهواره و مشخصات تلفن ، زیر ساخت های شبکه و تعرفه ها ، و ارتباطات جهانی را کنترل می کند . بیشتر مهارت های فنی و تکنولوژی را برای کشور های جهان سوم و در حال توسعه فراهم می کند . ITU در پاریس در سال 1865 تاسیس شد . و بعد ها بخشی از سازمان ملل متحد در سال 1947 شد و نقل مکانی به ژنو داشت ، این سازمان در 191 کشور فعالیت می کند . سایت آن www.itu.int است

 

ISOC  :

مخفف Internet Society انجمن اینترنت که در سال 1992 تاسیس شد ، و عضو جامعه حرفه ای در ایجاد استانداردهای فنی برای اینترنت است . بعضی از مشغله های ان عبارتند از ، رشد سریع اینترنت و نگهداری ان برای دسترسی است ، امنیت اطلاعات ، و نیاز به پایداربودن و ارایه خدمات در اینترنت با استاندارد های باز است . این سازمان 90 شعبه در سراسر جهان دارد . این سازمان نظارت های گروهی خاصی مانند IAB مخففBoard Internet Architecture که یک گروه مشورت فنی و متشکل از پژوهشگران فنی و حرفه ای است تشکیل شده است . کار این سازمان به این نحو است که هر کسی می تواند یک استانداردی را برای تصویب به IETF مخفف Internet Engineering Task Forceدر ارتباط با اینترنت ارسال کند . سایت این سازمان www.isoc.org است

 

IANA and ICANN :

هر کامپیوتری برای کار روی شبکه به یک ادرس منحصر به فرد احتیاج دارد ، در اینترنت این امر خیلی مهمتر است زیرا میلیون ها کامپیوتر از اقساط نقاط جهان در ان کار می کنند ، یکی از پروتکل های مهم برای دریافت و ارسال اطلاعات TCP/IP است که مبتنی بر IP پروتکل اینترنت کار می کند در سطح جهان سازمان IANA مخفف Internet Assigned Numbers Authority است کار تعیین IP ادرس ها برای نقاط مختلف جهان را برعهده دارد . شروع کار ان در امریکا در سال 1997 بود ، این سازمان با همکاری سه سازمان دیگر به نام های RIR مخفف Regional Internet Registraition و ARIN مخفف American Registry for Internet Numbers و APNIC مخفف (Asia Pacific Network

Information Centre و PIPE مخفف Réseaux IP Européens است .

 

RIP

یک سازمان غیرانتفاعی است که به نهادهای خصوصی و عمومی IP ادرس ها را توزیع می کند . و در اواخر سال 1990 در ایالات متحده در وزارت بازرگانی DOC مخفف Department of Commerce ایجاد شد ، IANA کار بودجه بندی IP ادرس ها و مدیریت دامنه ها را انجام می دهد . DOC توصیه کرد تا شرکتی به نام ICANN مخفف Internet Corporation for Assigned Names and Numbers که شرکتی خصوصی است ایجاد شود و در حال حاضر مسئول ادرس دهی IP و مدیریت نام دامنه ها در سطح جهان است . IANA هنوز هم مدیریت این سیستم را برعهده دارد . افراد به طور مستقیم IP مورد نیاز خود را از IANA و RIP نمی گیرند ، بلکه ان را از ISP ها دریافت می کنند بهر حال RIR از یکسری از ادرس های IP برای امور ازمایشی خود استفاده می کند که منجر به پیدایش IPv6 شد . برای اطلاعات بیشتر به وب سایت های ان ها سر بزنید www.iana.org و www.icann.org

 

مدل OSI

 

در اوایل سال 1980 با کار بر روی مجموعه ای جهانی از مشخصات خاص برای برقراری کامپیوتر های جهان با یکدیگر ایجاد شد . نتیجه ان یک مدل بود که به درک و توسعه شبکه های کامپیوتری کمک کرد . OSI مخفف Open Systems Interconnection است و شبکه را به 7 لایه تقسیم می کند که این لایه ها به صورت مجزا کار می کنند و ارتباط با بقیه دارند این لایه ها عبارتند از :

 

Physical, Data Link, Network, Transport, Session, Presentation,Application

 

مثلا موقعی که شما از سرویس ایمیل استفاده می کنید در واقع در لایه Application کار می کنید ، یا لایه physical شامل کانکتور ها ، کابل ها است که با سیگنال کار می کنند . ارتباط لایه ها با هم از نوع منطقی یا Logically است ، لایه ها با PDU مخفف protocol data units کار می کنند

 

هنگامی که دو کامپیوتر با هم ارتباط داشته باشند لایه Application یکی از انها با کامپیوتر دیگر در ارتباط است ، هر لایه در تعامل با لایه های دیگر تفسیر خاصی را بر روی دیتا ها انجام می دهند و سپس ان را به لایه بالاتر تحویل می دهند :

 

Application Layer

 

بالاترین لایه که لایه هفتم است ، برخلاف نامش این لایه تنها برنامه های کاربردی ماکروسافتی را شامل نمی شود ، وظیفه این لایه تسهیل ارتباط کاربر با نرم افزار ها و برنامه های کاربردی است ، برای مثال زمانی که شما یک صفحه وب در فایرفاکس را باز می کنید یک پروتکل با فرمت HTTP درخواست شما را پاسخ می دهد

Presentation Layer

این لایه در ارتباط با لایه Application کار می کند و دیتا را برای کار بر روی لایه بالاتر اماده می سازد . به عنوان یک مترجم دیتا کار می کند وقتی شما کار را روی گرافیک های کامپیوتری انجام می دهید و نتیجه را با فرمت های TIFF و JPG و GIF ذخیره می کنید و هر انچه فشرده سازی و رمز گذاری می شود در این لایه اتفاق می افتد . MPEG روش فشرده سازی فایل های صوتی و تصویری است ، یا MP3 فرمت محبوب در فایل های صوتی همگی در این لایه کار می کنند . دو روش شناخته شده ASCII و EBCDIC در اینجا پشتیبانی می شوند . و هر یک در فشرده سازی و برنامه نویسی کاربرد دارد.

 

Session Layer

مسئول هماهنگی و ایجاد جلسه کاری بین دو کامپیوتر است ، به مدت زمانی که دو کامپیوتر به صورت مداوم با هم ارتباط دارند در همین لایه دسته بندی می شوند ، تعیین قطع ارتباط ، حفظ امنیت ارتباط ، زنده نگه داشتن ارتباط همگی در این لایه دسته بندی می شود . برای مثال وقتی شما با کامپیوترتان به یک ISP وصل می شوید اتصال در لایه Session بین هر دو ایجاد می شود ، وقتی شما کابل را خارج یا اتصال را قطع کنید این جلسه به اتمام می رسد و لایه Session در هر دو از کار می افتد !

 

Transport Layer

این لایه وظیفه دارد تا توالی حرکت دیتا بین دو نقطه را کنترل کند بدون اینکه خطایی رخ دهد ، این لایه همچنین وظیفه دارد تا جریان دیتا را در حال عبور است کنترل کند و مشخص می کند که یک گیرنده چه میزان دیتا را می تواند با چه سرعتی دریافت کند . TCP در این لایه کار می کند ، وقتی شما یک پیام را از طریق HTTP می فرستید پروتکل TCP یک پیام SYN می فرستد و سپس سرور ان وب یک پیام SYN-ACK را به شما می دهد ، شما هم انرا با ACK جواب می دهید و حالا می توانید دسترسی به صفحه وب داشته باشید . دیتای که در این لایه کار می کند را Segment می نامند ، این سیگمنت به صورت بخش هایی جداگانه دیتا را تقسیم بندی می کند و سپس عبور می دهد

 

Network Layer

لایه سوم در شبکه را تشکیل می دهد ، برای ترجمه ادرس شبکه در دستگاه های فیزیکی و هدایت انها به مسیر مشخص کار می کند ، یکی از پروتکل های شناخته شده در ان IP یا پروتکل اینترنت است که در فصل های اینده با ان بیشتر اشنا خواهیم شد.

 

Data Link Layer

لایه دو در مدل OSI است که دیتا در ان با فرمت Frame شناخته می شوند ، این لایه فریم ها را از لایه فیزیکی به بخش هایی مجزا می کند تا بتوان به لایه بالاتر انتقال یابند . در این لایه کنترل اطلاعات و چک کردن خطا روی دیتاصورت می گیرد . چک کردن خطا ها در این لایه با استفاده از پروتکل FCS مخفف frame check sequence که یک فیلد 4 بایتی است صورت می گیرد ، و مطمئن می سازد که دیتا همان هست که از مبدا دریافت شده است . الگوریتم بعدی CRC مخفف cyclic redundancy check است که یک مقدار 4 بایتی است و مانع از ان می شود که دیتایی که با خطا همراه است دوباره به مبدا خود بازگردد و جلوی افزونگی را در شبکه می گیرد . IEEE لایه دیتا لینک را به دو بخش تقسیم کرده است.

 

لایه بالاتر در دیتالینک را LLC مخفف Logical Link Control می گویند ، در بخش کنترل روی جریان دیتا و مشخص کردن ایجاد خطا صورت می گیرد ، بخش بعدی در پایین این طبقه MAC مخفف Media Access Control است و مدیریت دسترسی به Media را انجام می دهد و ادرس فیزیکی است که ان را به مقصد می فرستد و بر روی کارت شبکه قرار دارد و به ان ادرس سخت افزاری می گویند . این ادرس را در زیر کارت شبکه یا جعبه های بسته بندی ان می توانید ببینید . مک ادرس دارای دو بخش به نام های block ID و Device ID هست ، Block ID شامل یک کاراکتر 6 بخشی است که برای هر سازنده یکتا و توسط IEEE تعریف می شود . Device ID شش کاراکتری است که در داخل کارخانه تهیه می شود

 

یک مک ادرس فرمی به صورت 00608C005499 که به ان عدد هگزادسیمال می گویند .

 

Physical Layer

این لایه پایین ترین لایه است ، این لایه با سیگنال کار می کند . شما هنگامی که کبلی را به کارت شبکه برای ارتباط با شبکه وصل می کنید در واقع از لایه فیزیکی استفاده می کنید . در شبکه بی سیم هم انتن ها که سیگنال را انتقال می دهند در این لایه دسته بندی می شوند ، فیبر نوری و سیگنال های پالس مخابراتی نیز در این لایه قرار دارند . اگر خطایی در جریان سیگنال رخ دهد این لایه قادر به اصلاح ان نیست و نمی تواند ان را تشخیص دهد ، Hub در این لایه کار می کند و در مجموع به هر انچه که فیزیکی و قابل لمس هست در این لایه قرار داده می شود .

 

 

ارتباط بین دو سیستم

داده هایی که در هر لایه از مدل OSI تعریف شدند از شروع به NIC یا کارت شبکه تا رسیدن به لایه Application دارای شکل و فرم جدیدی می شوند . این شکل و فرم ها را هدر می گویند و در هر لایه فرم خاصی به دیتا می دهد که به PDU یا protocol data unit معروف است .

 

در سه لایه اول به PDU ها دیتا می گویند ، در لایه Transport ان را Segment می گویند ، در لایه network ان را packet یا پکیت می نامند ، در لایه data-link به ان Frame و در لایه physical به ان Bit می گویند .

 

مشخصات فریم

فریم از اجزای کوچکی تشکیل شده است ، که به هر بخش فیلد می گویند ، این فیلد ها بسته به نوع استاندارد استفاده شده در شبکه تفاوت و ساختار مختلفی دارند . یکی از محبوب ترین ان ها امروزه اترنت یا Ethernet هست شما در فصل های بعدی بیشتر درباره ان خواهید اموخت و یک رقیب تاریخی برای Token ring بود .

Ethernet : اترنت اولین بار توسط شرکت زیراکس در سال 1970 معرفی شد و سپس توسط اینتل بهبود یافت ، و فریم اترنت را ایجاد کرد ، به شکل محبوب برای استفاده از انتقال دیتا در شبکه ها استاندارد IEEE 802.3 را ایجاد کرد که امروز هم از ان استفاده می شود . یک فناوری کمتر رایج در شبکه هم توسط IBM ایجاد شد به نام Token ring که در سال 1980 به صحنه امد . و به لینک های بهم پیوسته و توپولوژی Ring وابسته بود . اگر چه منسوخ شد اما IEEE انرا به عنوان استاندارد 802.5 معرفی کرد . فریم های اترنت با token ring تفاوت دارند و نمی توان انها را به هم وصل کرد ، فریم اترنت به طور همزمان تنها می تواند در یک نوع فریم بر روی کارت شبکه کار کند و قابل استفاده از چندین فریم به طور همزمان نیست . این مهم است که شما در شبکه به چه نوع فریمی احتیاج دارید تا هنگام نصب نرم افزار ها و سخت افزار های شبکه به مشکل نخورید .

 

مشخصات شبکه های IEEE

یک نوع فریم محبوب که در شبکه ها خیلی استفاده می شود IEEE است ، از ان برای Media های استفاده شونده در شبکه ، تشخیص خطا ، رمز گذاری و .. استفاده می شود . IEEE 802 تلاش برای مطالعه بر روی ادوات فیزیکی را انجام می دهد . IEEE استانداردی قبل از OSI بود اما امروزه می تواند در لایه های OSI نیز کار کند . مثلا 802.2 در لایه دیتا لینک کار می کند .

پایان درس 2